سرویس جهان مشرق- ایمیل‌های افشاشده هیلاری کلینتون[1] نشان میدهد وزیر خارجه سابق آمریکا که استفاده از دیپلماسی برای حل پرونده هسته‌ای ایران افتخار می‌کند، خیلی هم طرفدار دیپلماسی نیست، بلکه هر جا دستش برسد، از شورش و آشوب حمایت می‌کند. ظاهراً کلینتون که در مناظره‌های انتخاباتی دائماً می‌گوید «بدون شلیک حتی یک گلوله» برنامه هسته‌ای ایران را محدود کردیم، اگر صلاح بداند بدش نمی‌آید مانند وزیر خارجه قبل از خودش یعنی «کاندولیزا رایس» موجب شلیک چند گلوله در ایران هم بشود (درباره دخالت رایس در آشوب‌های خیابانی سال 88 در ایران می‌توانید گزارش‌های متعددی را در مشرق بخوانید). یکی از این ایمیل‌ها به طور خاص موضوع ادامه این گزارش است.
ایمیل‌های کلینتون درباره ایران چه می‌گوید
وب‌سایت افشاگر ویکی‌لیکس اواخر سال 2015 میلادی تعدادی از ایمیل‌های هیلاری کلینتون را منتشر کرد که از بخشی از برنامه‌های وزارت خارجه آمریکا برای تحریک مخالفان در ایران پرده برمی‌داشت. یکی از این ایمیل‌ها که موضوع کلی آنها برخی از پروژه‌های آمریکایی در کشورهای خاورمیانه بود، دست داشتن برخی کشورها، سازمان‌ها و اشخاص در پروژه ایجاد آشوب در کشورمان را به صراحت اثبات می‌کند.
در بخشی از این ایمیل و پیش از آنکه به طور خاص به پروژه ایران اشاره شود، تحت عنوان «بودجه آزادی اینترنتی سال مالی 2009» آمده است: «ما در سال مالی 2009 بودجه‌ای برای مؤسسه ملی دموکراتها[2] داریم که (آگوست سال 2010 امضا و آغاز شد و) ابتدائاً قرار بود با مشارکت کارکنان دفتر دُبی، بخش ایران هم داشته باشد. ما این برنامه آزمایشی کشوری را به بلاروس جابه‌جا کردیم، بنابراین هیچ برنامه‌ای در زمینه ایران یا «خاورمیانه و شمال آفریقا» تحت این بودجه انجام نگرفته است، و دفتر دبی نیز هیچ دخالتی [در این برنامه] نداشته است.»
چنان‌که کارشناسان سیاست خارجی آمریکا در قبال ایران هم میگویند، دبی همیشه یکی از نقاط مورد توجه آمریکایی‌ها برای اجرای پروژه نفوذ در ایران بوده است. این واقعیت در ادامه ایمیل هیلاری کلینتون نیز منعکس شده است. می‌توانید بشمارید و ببینید تا انتهای این ایمیل چند بار نام دبی تکرار می‌شود.
در بخش دیگری از ایمیل هیلاری کلینتون تحت عنوان «ایران» می‌خوانیم: «اداره دموکراسی، حقوق بشر و کار [زیرمجموعه وزارت خارجه آمریکا] طی سال مالی 2005 برنامه‌ای داشت که از دفتر واشینگتن مدیریت می‌شد ([اما] 30 ژوئن 2007 پایان یافت) و [وظیفه‌اش این بود که] از ایرانی‌هایی حمایت می‌کرد که در زمینه اصلاحات دموکراتیک کار می‌کردند.»
باز هم نام آشنای «آژانس توسعه بین‌المللی آمریکا»
بعد از این توضیح درباره برنامه قبلی وزارت خارجه آمریکا درباره ایران، طرح جدیدی توصیف می‌شود که هم‌اکنون در حال اجراست. تحت عنوان «صندوق دموکراسی منطقه‌ای خاور نزدیک – موقوفه ملی هنر[3]/آژانس توسعه بین‌المللی آمریکا[4]» آمده است: «مؤسسه ملی دموکراتها یک برنامه ایران را [مشترکاً به وسیله] موقوفه ملی هنر - آژانس توسعه بین‌المللی آمریکا مدیریت می‌کند. یک عضو کارمند [از این برنامه]، «اسلوبودان میلیچ»، در دبی مستقر است. پروژه آنها یک برنامه آنلاین با هدف افزایش آگاهی از نبود آزادی‌های شخصی برای شهروندان ایرانی و جلب توجه به این موضوع طی فصل انتخابات پارلمانی [سال 2012 در ایران] است.»
«موقوفه ملی هنر» و سازمان شناخته‌شده‌تر «آژانس توسعه بین‌المللی آمریکا» از جمله سازمان‌های آمریکایی فعال در زمینه به اصطلاح حقوق بشر هستند که وظیفه اصلی‌شان تقسیم بودجه‌های دریافتی از دولت و کنگره آمریکا میان سازمان‌های به اصطلاح غیردولتی فعال در کشورهای دیگر است.
از این میان، آژانس توسعه بین‌المللی آمریکا از سال‌ها پیش و طبق شواهد مختلف، توجه ویژه‌ای به اجرای سیاست‌های توسعه‌طلبانه آمریکا[5] در کشورهای خاورمیانه و شمال آفریقا داشته و در بسیاری از این کشورها (از جمله[6] توسط سازمان‌های زیرمجموعه‌اش[7]، سال 1388 در ایران[8]) آشوب به پا کرده است. البته وظیفه این سازمان صرفاً دخالت سیاسی در کشورهای هدف نیست[9]، بلکه استفاده از هر روش دیگری (از جمله تخریب کشاورزی[10]) است که می‌تواند یک کشور و ملت را نابود کند.
ایمیل افشاشده درباره آشی که وزارت خارجه آمریکا برای ایران پخته ادامه میدهد: «فعالیت‌ها[ی برنامه مذکور] شامل [ایجاد] یک زیرساخت آنلاین می‌شود که ابزارهای لازم را برای آپلود، گزارش و ترسیم مسائل حقوق بشری‌ای ارائه میدهد که [در فصل انتخابات یا] با موضوع انتخابات پارلمانی رخ می‌دهند.»
تمرکز وزارت خارجه آمریکا بر انتخابات مجلس در ایران
توضیحاتی که در ادامه ایمیل کلینتون آمده، نشان میدهد برنامه‌ای که وزارت خارجه آمریکا برای انتخابات مجلس در ایران چیده، به طور خاص با هدف اختلال در این انتخابات بوده و ماهیت آن با برنامه‌های دیگری که همیشه (از جمله هم‌زمان با این برنامه) در جریان هستند، تفاوت دارد.
طبق متن افشاشده از ایمیل کلینتون، «این برنامه سپتامبر سال 2011 [پنج ماه قبل از انتخابات در ایران] آغاز شد. هیچ فعالیتی در قالب این برنامه در دبی انجام نمی‌شود و ایرانی‌ها هم برای این برنامه به دبی سفر نخواهند کرد.» ارائه این توضیحات از آن جهت ضروری به نظر رسیده است که نهادهای اطلاعاتی و وزارت خارجه آمریکا تا کنون چندین برنامه را برای تربیت حرفه‌ای معترض و با هدف ایجاد آشوب در ایران برگزار کرده‌اند و این شیخ‌نشین با کمال میل میزبان تعداد زیادی از آنها بوده است.
نکته دیگری هم در ادامه ایمیل کلینتون می‌آید که بسیار قابل تأمل است: «اگرچه این برنامه، مانند اغلب برنامه‌های آنلاین [مشترک] آژانس توسعه بین‌المللی آمریکا - موقوفه ملی هنر، شامل راهنمایی در زمینه استفاده ایمن و مؤثر از فن‌آوری می‌شود، اما به مسائل مربوط به دور زدن [فیلترینگ] و یا موضوعات عمومی‌ترِ آزادی اینترنتی/اهداف ارتباطات الکترونیکی نمی‌پردازد.»
اکنون سؤال این است که پس چه مسائلی هم‌زمان با انتخابات مجلس در ایران مدنظر وزارت خارجه آمریکا بوده است؟ آیا جز استفاده از اینترنت و شبکه‌های اجتماعی برای تحریک مخالفان در ایران، متشنج کردن اوضاع داخلی، و ایجاد آشوب‌هایی مانند سال 88، پاسخ دیگری می‌توان برای این سؤال پیدا کرد؟
هم‌کاری شیخ‌نشین اماراتی با وزارت خارجه آمریکا
بخش دیگری در ایمیل کلینتون با عنوان «جزئیات بیشتر» هم وجود دارد که به ارائه توضیح درباره «اسلوبودان میلیچ» می‌پردازد؛ کارمندی که پیش‌تر نیز نام او برده شد. بنا بر آن‌چه که در ایمیل افشاشده آمده، میلیچ یکی از کارمندان «برنامه ایران» وزارت خارجه آمریکاست که در دبی مستقر است. وی مدتی پیش توسط مقامات اماراتی دست‌گیر شده، اما در حال حاضر آزاد است.
در ایمیل می‌خوانیم: «اسلوبودان میلیچ چند ساعت پیش به قید وثیقه آزاد شد. «لس کمپبل[11]» [«لسلی کمپبل» مدیر برنامه‌های مؤسسه ملی دموکراتها در خاورمیانه و شمال آفریقا] معتقد بود که وی [میلیچ] با محدودیت در سفر مواجه است و بنابراین در حال حاضر در آپارتمان خود در دبی است.»
با این وجود، دلیل دست‌گیری میلیچ آن چیزی نیست که در ابتدا ممکن است به نظر برسد. چنان‌که در ایمیل هم تذکر داده شده «طبق [آن‌چه که] مؤسسه ملی دموکراتها [می‌گوید]، اتهامات امارات متحده عربی [علیه میلیچ] به طور کلی «کاملاً نادرست» هستند و مؤسسه ملی دموکراتها اسنادی دارد تا این [نادرستی اتهامات] را اثبات کند. اتهامات مذکور به سال 2005 برمی‌گردند و کم‌تر روی فعالیت‌های اخیر/در حال اجرا متمرکز هستند. «لس» [کمپبل] معتقد است که امارات متحده عربی بیشتر به [تحقیق و پرس‌وجو درباره] فعالیت‌های واقعی مؤسسه ملی دموکراتها در خلیج [فارس] علاقه‌مند است و فعالیت‌های متمرکز بر ایران [که مدیریت آنها] از دبی [انجام می‌شود]، دلیل اصلی نگرانی آنها نخواهد بود.»
همه این شواهد نشان میدهد شیخ‌نشین دبی و کشور امارات ابایی از هم‌کاری با آمریکایی‌ها علیه منافع و حتی ثبات داخلی در ایران (که در ارتباط مستقیم با ثبات در منطقه است) ندارند. این مسئله قطعاً جای تحقیق و بررسی بیشتر از سوی نهادهای مسئول در ایران و مسلماً وزارت خارجه کشورمان دارد تا در صورت لزوم، تذکر به هم‌دستان و حامیان تروریست‌ها در منطقه داده شود که ایران جای بازیگوشی و ماجراجویی نیست.
مذاکره هسته‌ای در ظاهر؛ تحریک مخالفان پشت پرده
هیلاری کلینتون نامزد دموکراتها در انتخابات سال 2016 آمریکا، یکی از بزرگ‌ترین دست‌آوردهای خود را انجام بیش از صد سفر خارجی برای جلب نظر مقامات کشورهای مختلف دنیا با هدف افزایش فشار به ایران و باز کردن پای دولت کشورمان به مذاکرات هسته‌ای، و نهایتاً حصول برجام در زمانی معرفی می‌کند که وی دیگر وزیر خارجه آمریکا نبود.
یکی از موضوعاتی که در مناظره‌های انتخاباتی آمریکا بارها مطرح شد و طی سال‌های اخیر از اصلی‌ترین نقاط اختلاف میان نه تنها کلینتون و ترامپ، بلکه میان دموکراتها و جمهوری‌خواهان بوده، همین توافق هسته‌ای با ایران است. هیلاری کلینتون بارها از این توافق دفاع کرده و آن را دست‌آورد بزرگی در دوره وزارت خارجه‌اش دانسته است[12]؛ و البته می‌گوید این توافق بخشی از سیاست‌های گسترده‌تر وی برای مقابله با ایران است و روش‌های دیگر نیز در کنار این توافق باید مورد استفاده قرار بگیرد.
اشاره‌ای به این روش‌ها را می‌توان در ایمیل‌هایی مشاهده کرد که ویکی‌لیکس منتشر کرده است. علاوه بر آن‌چه در بالا درباره پروژه‌های وزارت خارجه آمریکا درباره ایران گفته شد، دولت آمریکا در کشورهای دیگر هم چنین برنامه‌هایی را پیاده می‌کند. به عنوان مثال، در بخشی از این ایمیل‌ها پروژه دخالت آمریکا در بحرین توضیح داده می‌شود، جایی که با بودجه 370 هزار دلاری وزارت خارجه، متخصصان «میانجیگری بین‌المللی» از آفریقای جنوبی به بحرین اعزام شدند تا مطمئن شوند، اعتراضات مردمی علیه حکومت آل‌خلیفه به منافع آمریکا در این کشور خدشه‌ای وارد نخواهد کرد.
با ادبیات اسناد آمریکایی آشنا شوید
نقش آمریکا و به طور خاص سازمان‌های غیردولتی این کشور در ایجاد آشوب‌های خیابانی در جریان حوادث بعد از انتخابات سال 88 در ایران بارها اثبات شده و مشرق نیز گزارش‌های زیادی را در این‌باره منتشر کرده است. با این حال، وقتی اسناد آمریکایی درباره نقش این کشور در ایجاد آشوب و کمک به معارضان در یک کشور را می‌خوانید، باید با ادبیات این اسناد هم آشنا باشید.
کلمه‌هایی مانند «اصلاحات»، «دموکراسی»، «آزادی»، «توسعه»، «گفت‌وگو»، «جامعه مدنی» و نام‌های زیبای دیگری از این دست، در اسناد رسمی آمریکایی معنای متفاوتی پیدا میکنند که تقریباً هیچ ارتباطی با مفهوم اصلی خود این عبارت‌ها ندارد. به عنوان مثال، «اصلاحات» یعنی ایجاد تغییرات لازم در یک دولت یا جامعه با هدف هم‌سو کردن آن با آمریکا. «دموکراسی» یعنی حمایت از مخالفان در کشوری که دولت آن با آمریکا مخالفت است؛ چنان‌که رژیم‌هایی مانند رژیم حاکم بر عربستان اگر هر روز هم دموکراسی را در سازمان ملل سر ببرند، باز هم ایرادی ندارد، چون آل‌سعود با آمریکا هم‌جهت است.
بر این اساس، وقتی در ایمیل‌های کلینتون از «مؤسسه ملی دموکراتها» نام برده می‌شود، باید بدانید که این مؤسسه با نام کامل «مؤسسه ملی دموکراتها در امور خارجی» خود را یک سازمان غیرحزبی، غیرانتفاعی معرفی می‌کند که به دنبال افزایش تأثیر نهادهای دموکراتیک در کشورهای در حال توسعه با هم‌کاری شرکای خود در این کشورهاست. ترجمه: «این سازمان، یکی از بازوهای دولت آمریکا برای دخالت در کشورهای در حال توسعه و هم‌جهت کردن دولت‌ها و ملت‌های آنها با سیاست‌های آمریکاست.» اکنون می‌توانید برگردید و ایمیل افشاشده از هیلاری کلینتون را ترجمه کنید.
